- Staraj się jak najwięcej mówić o przedszkolu. Musisz mówić, że będzie się mogło tam bawić z kolegami, rysować kredkami i lepić z plasteliny i że będą tam duże sale i zabawki . Jeśli będzie ci zadawało pytania , nie pozostaw żadnego z nich bez odpowiedzi.
- Dziecko musi wiedzieć, jak wygląda jego przedszkole. Wybierz się tam na spacer, możesz być pewna, że przedszkolne sale z zabawkami i dziecięcymi dekoracjami spodobają się dziecku.
- Wybierzcie się razem z dzieckiem na zakupy - pozwól żeby wybrało kapcie lub worek do przedszkola.
- Jeśli dziecko miało mało kontaktów z rówieśnikami nadrabiaj to teraz - zaproś do siebie znajomych z dziećmi, lub wybierzcie się na plac zabaw. Postaraj się, żeby dzieci bawiły się bez twojego udziału.
- Sprawdź, czy twoje dziecko potrafi samodzielnie wykonywać proste czynności - zakładać czapkę, sweter, wkładać kapcie, jeść łyżką i widelcem. Jeśli ma problemy, poćwiczcie razem. Chwal je za każdy nawet najmniejszy sukces.
- Jeśli dziecko nigdy nie rozstawało się z domem, zostaw je na godzinę lub dwie u dziadków lub znajomych. To bardzo ważne, gdyż w przeciwnym razie przedszkole będzie mu się kojarzyło z pierwszym rozstaniem.
- Nie zamartwiaj się, że dziecko idzie do przedszkola, nie bój się, że nie da sobie rady. Ono od razu wyczuje twoje nastroje i będzie negatywnie nastawione do tego nowego etapu w swoim życiu.
RADY NA PIERWSZE WRZEŚNIOWE DNI
Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż się dziecku rozebrać, pocałuj je na do widzenia i wyjdź.
Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu, będzie wiedziało, że łzami może wszystko wymusić.
Nie obiecuj : „jeśli pójdziesz do przedszkola dostaniesz lalkę (samochód)”, kiedy będziesz odbierała je z przedszkola możesz dać mu jakiś malutki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania.
Kontroluj się, co mówisz, zamiast : „ Już możesz wracać do domu”, powiedz : „Teraz idziemy do domu”. To niby niewielka różnica, ale pierwsze zdanie sugeruje sytuację przymusową , drugie - nie.
Nie zmuszaj aby dziecko po przyjściu do domu zaraz opowiadało, co wydarzyło się w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres.
Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola ojciec. Rozstanie z tatą jest często mniej bolesne.
Czas pobytu małych dzieci 3-4 latków w przedszkolu w miarę możliwości nie powinien być zbyt długi (najlepiej 4-5 godzin). Przedszkole jest natomiast dobrym środowiskiem kształtującym niezbędne zachowania społeczne dla 5-6 latków, nawet jeśli mama jest w domu i mogłaby zająć się dzieckiem.
Ubranie dziecka musi być wygodne i nie może sprawiać kłopotów. Pozostaw w szafeczce dodatkowe rzeczy do ubrania, uprzedź je, że gdy pobrudzi lub zmoczy ubranie, może przebrać się w czyste. Odbierając z przedszkola nie wypytuj, dlaczego założyło inne rzeczy. Jeśli samo ci o tym opowie, wysłuchaj cierpliwie, staraj się nie narzekać i nie dziwić.
Pozwól zabrać do przedszkola ulubioną zabawkę - przytulankę, poprzez kontakt z czymś bliskim przypominającym dom stwarza się dziecku poczucie bezpieczeństwa.
W rozmowach o przedszkolu podkreślaj jego dobre strony, ale nie odbieraj dziecku prawa do własnej oceny życia przedszkolnego. Dobrze jest pozwolić dziecku się wyżalić i podtrzymać go na duchu. Warto rozpoznać sytuacje trudne, przedyskutować postępowanie. Dziecko powinno wiedzieć, że może w takich chwilach zaufać swojej Pani tak samo jak mamie.
Warto nawiązać dobry kontakt i stałą współpracę z nauczycielkami danej grupy. Warto dowiadywać się o różne sprawy dotyczące pobytu dziecka w przedszkolu, jak radzi sobie podczas zabaw i zajęć, czy ma jakieś problemy i nad czym dobrze byłoby popracować w domu.
CZYNNIKI UTRUDNIAJĄCE ADAPTACJĘ:
- brak zaufania do placówki, podejrzliwość wobec personelu,
- niepokój, lęk, poczucie zagrożenia,
- brak jasnych reguł, zmienność w ich przestrzeganiu,
- brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi,
- nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą,
- straszenie dziecka przedszkolem, ciociami, itp.,
- pośpiech, zdenerwowanie, spóźnianie - brak czasu dla dziecka, zabieganie,
- brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, obrażanie się na dziecko, odrzucenie,
- zmiana rytmu i trybu życia dziecka.
Dla dobrej adaptacji dziecka w nowym środowisku jakim jest przedszkole trzylatek powinien mieć opanowane następujące czynności:
- samodzielne jedzenie łyżką,
- mycie rąk,
- czynności higieniczne przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych,
- zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby (np. nakładanie kapci),
- rozpoznawanie swoich rzeczy wśród innych,
- wycieranie nosa,
- w miarę rytmiczne chodzenie po schodach przy poręczy,
- znajomość swojego imienia i nazwiska.
PAMIĘTAJ
Opinie i uwagi nauczycielek, zwłaszcza te trudne przez rodziców do zaakceptowania, nie są wynikiem negatywnego stosunku do dziecka, ale wynikają z troski o dziecko, na które rodzice patrzą zawsze przez różowe okulary. Należy pamiętać, że przedszkole jest partnerem rodziców. Wiedza i umiejętności zdobyte w przedszkolu powinny być utrwalane i pogłębiane w domu. Dla dobrej adaptacji potrzebne jest systematyczne zaangażowanie ze strony rodziców w życie przedszkola.
Opracowała :
Cecylia Osińska
|